Wówczas był wciąŜ w szoku na myśl, Ŝe ona moŜe być w nim zakochana.

R S
zajmuje. Ma pięćdziesiąt siedem lat, wychowała piątkę swoich i mówi, Ŝe do obcych
co oznaczało, że ktoś musiał położyć je tu niedawno.
Kłamie. Santos był tego pewien. W sklepie było zimno jak w grobowcu, ale na czole chłopaka lśniły krople potu.
Willow zmarszczyła nos. Ziarnko dobra? Chciała zaprzeczyć,
choć nie chciała się do tego przyznać, widok Marka równieŜ ją ucieszył.
- Jasne. - Santos znowu zaczął chodzić po pokoju.
- Jasne, szefowo - odpowiedział, machając do niej ręką. - Wyglądasz na padniętą.
Potem pomyślał o Orianie. Nie potrafił sobie tego wy¬tłumaczyć, ale wizyta Baverstocków nie sprawiła mu ocze-kiwanej przyjemności. Mark, ostrzeżony przed spoufalaniem się z panną Stoneham, nie wiedzieć czemu zamierzał teraz namówić na tajną eskapadę jego siostrę. Także Oriana bardzo go rozczarowała. Ostatnio nawet zauważył, że za¬chowuje się wręcz jak sekutnica, i ogarnęło go niejasne przeczucie, iż ukrywa przed nim swoje prawdziwe oblicze.
Nauczyłam go podstawowych rzeczy i powiedziałam, Ŝe z resztą sam sobie poradzi. I
na kolację. Westchnęła głęboko. Mogła nie wiedzieć, co znaczy tęsknota do męŜczyzny,
w tej kwestii, bo pojawiła się przy ich stoliku kelnerka i czekała na zamówienie.
- Jutro pojadę do Candover i rozmówię się z Frome’em - zdecydował Lysander i odsunął krzesło. Frome już od lat pracował jako zarządca majątku Candover. - Zobaczymy, czy jest szansa doprowadzić tę posiadłość do porządku.
znów marzył o tym. Pragnął jej. Było to tak, myślał, jakby odzyskał coś, co stracił, co

- Mo¿emy ju¿ jechac do domu?
dostęp do biura sędziego. W nadziei, że nie widać na jej twarzy poczucia winy, przeszła z gabinetu do kuchni.
- Powiem Lydii, żeby go tu przysłała. - Wstała i wyszła z pokoju. Dokładnie w tym momencie usłyszała kroki
ubłocone. Odsunął ręce Shelby i ostrożnie zapinał kolejne perłowe guziczki. - Proszę bardzo.
kierowca cie¿arówki zrobił to samo. Nie wiem, co sie stało z
Do diabła. Czuł, ¿e sie tu dusi, jakby cierpiał na
czarne włosy opadły na ramiona bezładnymi lokami.
spytał Paterno, bez wielkiej nadziei.
Cholera. Patrzyła na zegarek, czekajac, a¿ Carmen otworzy
mogłam zniesc mysli, ¿e musze cie prosic, bys poczeła moje
poczęte w przerażeniu i wściekłości, na skutek poniżającego ataku. Poczuła falę mdłości, na jej twarzy pojawił się
- Była przyjaciółką.
Wszystko jest takie frustrujace. Istnieje tylko jeden sposób,
Nerwy miała napiete jak postronki, dłonie zaczeły jej sie pocic,
Marla przenosiła wzrok z jednej twarzy na druga. Kiedy